Elke dag even stilstaan ...

Morgen is voor ons verborgen

20 maart 2015. Ik ben bij een oudere dame die graag een gesprek wil over haar afscheid als het zover is. "Het geeft me rust als het een en ander geregeld is" zegt ze. Ik wil m'n zonen er niet mee belasten die hebben het al zo druk met hun jonge gezinnen". Ook vertelt ze dat haar jongens het moeilijk vinden over de dood van hun moeder te praten. "Hoe verschillend staan we hierin" mijmerd ze. "Ik wil het er juist graag over hebben want als het dan zover is kan ik met een gerust hart gaan." Tijdens ons gesprek vertelde ze over haar leven dat niet altijd gemakkelijk was geweest. Nu genoot ze van haar oude dag, wonend in een heel sfeervol appartement. Terwijl ze over haar leven vertelt pakt ze foto's die overal in haar appartement staan. Bij elke foto heeft ze een verhaal en bij elk verhaal heeft ze een foto. "Ik ben dol op foto's, als ik er straks niet meer ben wil ik wel graag foto's mee" zegt ze terloops. Haar afscheid wil ze graag eenvoudig. Ze is een gelovige vrouw maar haar zonen geloven niet meer.  Moet ik dan wel vanuit de kerk begraven worden, stelde ze zichzelf de vraag? En gelijk geeft ze ook het antwoord. "Nee dat hoeft niet, maar in de dienst mag wel het en mijn geloof geoemd worden. Ik heb er altijd veel steun en troost aan gehad." Ze keek me aan en zegt: "dat kan toch wel hé?" Ik kan dat bevestigen. We bespreken hoe dat er dan uit zou kunnen zien. Ze werd er blij van en staat weer op, nu om een gedicht/gebed te pakken. Het draagt de titel: Morgen is voor ons verborgen, "ik vind het mooi" zei ze "en ik lees het vaak, kun je het misschien ook gebruiken?"

Natuurlijk kan dit gebed/gedicht een plaats krijgen bij uw afscheidsdienst, zeg ik. Dan kom ik nog even terug op alle foto's die op tafel liggen. We spreken af dat als ze er niet meer is we ze aan de binnenkant van haar kist zullen plakken. Iedereen die haar dierbaar is en alle herinneringen gaan dan met haar mee als zij aan haar laatste reis begint. Als ik vertrek, zegt ze dat ze alles met haar zonen wil bespreken en ze vraagt of ik dan nog eens langs wil komen als haar kinderen er ook zijn. 

als ik naar huis ga laat een oudere dame achter die gerustgesteld is en me blij uitzwaaid.